Analysis Choppy waters ที่งานองค์การการค้าโลกเมื่อเดือนกันยายน อดีตนายกรัฐมนตรีอังกฤษ กอร์ดอน บราวน์ เปล่งออกมาดังๆ ถึงความกลัวที่เริ่มสะท้อนอย่างเงียบๆ ในห้องโถงแห่งอำนาจทั่วยุโรป
Analysis Choppy waters “ยุโรปไม่ต้องการถูกบีบคั้นระหว่างอเมริกาและจีน ไม่ว่าจะเป็นอาณานิคมของจีนหรืออาณานิคมของอเมริกา” เขากล่าวถึงสถานการณ์ที่การแข่งขันระหว่างจีนและสหรัฐฯ อาจนำไปสู่โลกของสองแกนอำนาจที่ไม่เป็นมิตร
“แม้ว่ายุโรปจะเลือกอเมริกาเสมอ ซึ่งขึ้นอยู่กับความมั่นคงของตน แต่ก็รู้ด้วยว่าสัดส่วนหลักของยุโรปนั้นอยู่ที่การค้ามากกว่าสหรัฐอเมริกา” บราวน์ ซึ่งนับตั้งแต่ลาออกจากการเมืองของสหราชอาณาจักรก็รับบทบาทอาวุโสของสหประชาชาติในระดับโลกกล่าวเสริม ปัญหา.
การแตกหักของกฎเกณฑ์และพันธบัตรที่เชื่อมโยงเศรษฐกิจโลกเข้าด้วยกัน หรือที่เรียกว่า “การกระจายตัวของเศรษฐกิจทางภูมิศาสตร์” ดูเหมือนจะไม่น่าเป็นไปได้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ขณะนี้ เป็นหัวข้อพาดหัวในการประชุมประจำปีของผู้นำทางเศรษฐกิจของกองทุนการเงินระหว่างประเทศในเมืองมาร์ราเกชของโมร็อกโกในสัปดาห์หน้า
ไม่มีที่ไหนที่จะกดดันไปกว่ายุโรปซึ่งความมั่งคั่งพึ่งพาการค้ามาโดยตลอด ตั้งแต่ประวัติศาสตร์อาณานิคมอันโลภไปจนถึงการคิดค้นสิ่งใหม่ ๆ ในฐานะแชมป์เปี้ยนแห่งกฎเกณฑ์ของ WTO
เมื่อรวมกันแล้ว 27 ประเทศในสหภาพยุโรปจะรวมกันเป็นกลุ่มการค้าที่ใหญ่ที่สุดในโลก โดยคิดเป็น 16% ของการนำเข้าและส่งออกของโลก นั่นยังทำให้พวกเขาต้องพึ่งพาสินค้าจากที่อื่นอย่างมาก ตั้งแต่วัตถุดิบที่สำคัญไปจนถึงพลาสมาในเลือด
แต่ภาษีศุลกากรและการจำกัดการค้าอื่นๆ กำลังเพิ่มขึ้น ในขณะที่รัฐบาลต่างๆ พยายามตอบโต้คู่แข่งที่เป็นประชานิยมซึ่งได้คะแนนเสียงของผู้ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังจากโลกาภิวัตน์ที่รวดเร็วตลอดสองทศวรรษ รวมถึงการที่จีนเข้าสู่ระบบการค้าโลก
ทั้งสหรัฐอเมริกาและยุโรปต่างแสดงท่าทีแข็งกร้าวต่อปักกิ่ง ขณะเดียวกันก็เน้นย้ำว่ากฎการค้าโลกจะต้องถูกนำมาใช้อย่างยุติธรรม แต่ผู้สังเกตการณ์บางคนแย้งว่าวอชิงตัน กำลังทดสอบแล้วว่ากฎเกณฑ์เหล่านั้นสามารถขยายออกไปได้ไกลแค่ไหน
“ความเชื่อที่ชัดเจนของยุโรปในการยึดหลักการของ WTO ในโลกที่มหาอำนาจอีกสองมหาอำนาจไม่ได้ยึดถือข้อจำกัดดังกล่าว ในบางแง่ โอกาสในการร่วมมือกับสหรัฐอเมริกา” แบรด เซตเซอร์ ผู้มีประสบการณ์ด้านการค้าผู้ให้คำแนะนำ ฝ่ายบริหารของ Biden กล่าวกับผู้ฟังที่บรัสเซลส์เมื่อเดือนที่แล้ว
สัญญาณหนึ่งที่แสดงให้เห็นคือความตึงเครียดในการเจรจาเกี่ยวกับกลุ่ม “เหล็กสีเขียว” ของสหรัฐฯ และยุโรปที่สร้างอุปสรรคทางการค้าเพื่อสกัดกั้นจีน ข้อกังวลหลักของสหภาพยุโรปก็คือข้อเสนอของสหรัฐฯ อาจฝ่าฝืนกฎของ WTO ด้วยการเลือกปฏิบัติต่อบุคคลที่สาม
“เตรียมตัวมาไม่ดี”
ย้อนกลับไปในปี 2020 รัฐบาลยุโรปส่วนใหญ่ถอนหายใจด้วยความโล่งใจเมื่อโจ ไบเดนเข้ามาแทนที่โดนัลด์ ทรัมป์ในฐานะประธานาธิบดี แต่ตอนนี้พวกเขาตระหนักแล้วว่าฉันทามติใดๆ ของสหรัฐฯ เกี่ยวกับการค้าเสรีได้ผ่านพ้นไปนานแล้ว และพวกเขาจะต้องปรับตัว โดยควรก่อนการเลือกตั้งสหรัฐฯ ในปี 2024 ที่อาจส่งทรัมป์กลับคืนสู่ทำเนียบขาว
“บริษัทต่างๆ (ในยุโรป) จำเป็นต้องเตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์สุดโต่งที่สหรัฐฯ บังคับให้พวกเขาออกจากจีน” เอกสารเตือนในการอภิปรายที่นำเสนอต่อรัฐมนตรีคลังสหภาพยุโรปเมื่อเดือนที่แล้วในหัวข้อ “การจัดการกับความมั่นคงทางเศรษฐกิจ (ใน) ของยุโรป”
แม้ว่าการคว่ำบาตรจีนอย่างดุเดือดดังกล่าวจะไม่ใช่นโยบายของสหรัฐฯ ในปัจจุบัน แต่รายงานของสหภาพยุโรปที่รอยเตอร์เห็นระบุว่า กลุ่มนี้ “เตรียมพร้อมไม่ดีสำหรับโลกแห่งการแข่งขันทางภูมิรัฐศาสตร์และการแข่งขันมหาอำนาจ” ซึ่งอาจทำให้เกิดผลกระทบล้นหลามดังกล่าว
บรรดาผู้นำของยุโรปจะพบกันที่สเปนในปลายสัปดาห์นี้ เพื่อเริ่มร่างแผนความมั่นคงทางเศรษฐกิจเพื่อแก้ไขจุดอ่อนของภูมิภาค โดยมีเป้าหมายในการบรรลุข้อตกลงภายในสิ้นปีนี้
มันจะไม่ง่ายเลย
ในด้านหนึ่ง ประเทศต่างๆ จะต้องตกลงกันว่าเทคโนโลยีใดควรอยู่ภายใต้การควบคุมการส่งออกที่เข้มงวดยิ่งขึ้น และการคัดกรองการลงทุนขาออก ในบางกรณีจะชั่งน้ำหนักผลประโยชน์ด้านความปลอดภัยกับผลประโยชน์เชิงพาณิชย์ของประเทศ
ในทางกลับกัน เมืองหลวงของสหภาพยุโรปอาจต้องทุ่มเงินใหม่หลายพันล้านยูโรเพื่อช่วยอุตสาหกรรมในท้องถิ่นพัฒนาเทคโนโลยีเชิงกลยุทธ์ที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน
พวกเขาจะทำเช่นนั้นโดยรู้ว่ามาตรการใดๆ อาจสร้างความเดือดดาลให้กับปักกิ่งได้ ตัวอย่างเช่น ผู้ส่งออกที่เน้นไปที่จีนและเยอรมัน จะต้องสูญเสียในกรณีเช่นนี้มากกว่ารายอื่นๆ
หวัง หุยเหยา ประธานศูนย์วิจัยจีนและโลกาภิวัตน์ซึ่งมีสำนักงานใหญ่ในปักกิ่ง กล่าวว่า ยุโรปควรคำนึงถึงความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมที่มีมายาวนานและผลประโยชน์ทางการค้าที่มีกับจีนในการกำหนดนโยบาย
“แน่นอนว่าสหภาพยุโรปควรปฏิบัติต่อจีนแตกต่างไปจากวิธีที่สหรัฐฯ ทำ” เขากล่าว โดยให้เหตุผลว่าความแตกต่างด้านสิทธิมนุษยชนและอุดมการณ์สามารถแก้ไขได้
อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว realpolitik อาจบีบบังคับยุโรป
การวิเคราะห์ของ IMF ในปีนี้สรุปว่า หากเศรษฐกิจโลกแบ่งออกเป็นแกนที่มีสหรัฐฯ เป็นศูนย์กลางและจีนที่มุ่งเน้น ยุโรปจะได้รับประโยชน์สูงสุดหากยังคงเปิดกว้างสำหรับทั้งสองประเทศ แต่ตั้งข้อสังเกตว่า “อาจเผชิญกับค่าใช้จ่ายจำนวนมาก หากแนวทางนโยบายดังกล่าวเพิ่มความเป็นไปได้อย่างมาก ของอุปสรรคระหว่างตัวเองกับสหรัฐฯ”
เพตรา ซิกมุนด์ เจ้าหน้าที่ชาวเยอรมันผู้ร่วมเขียนยุทธศาสตร์จีนของเบอร์ลิน ระบุว่ายุโรปและวอชิงตันไม่ได้มองจีนแบบเห็นหน้ากันเสมอไป แต่บอกกับงานคลังความคิดเมื่อเร็วๆ นี้ว่า ฝ่ายบริหารของไบเดนแสดงให้เห็นว่า “เต็มใจอย่างยิ่งที่จะจัดการเรื่องนี้”
“และเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่า … หลังการเลือกตั้งในสหรัฐฯ เหตุการณ์นี้จะดำเนินต่อไป”
o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o
o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o
